مقاله زندگی نامه ایمانوئل کانت

معرفی مقاله تحقیقاتی زندگی نامه و بیوگرافی ایمانوئل کانت

ایمانوئل کانت (Immanuel Kant) در 1724 در پروس شرقی متولد شد. زندگی او خالی از فراز و نشیب بود. ازدواج نکرد، از زادگاه خود هرگز زیاد دور نشد و در آنجا مدت 27 سال استاد منطق و فلسفه بود.

کانت معتقد بود گزاره هایی وجود دارد که عقل توانایی داوری در مورد آنها را ندارد مثلا اگر بگویی جهان آغازی در زمان داشته یا بگویی چنین آغازی نداشته است، هیچ یک از این دو بی معنا نیست و عقل نمی تواند میان این دو یکی را برگزیند.

همچنین او به این نتیجه رسیده بود که عقل و تجربه هیچ کدام مبنای محکمی برای دعوی وجود خدا نیست. آنجایی که پای عقل و تجربه می لنگد خلایی پدید می آید که می توان با ایمان پر کرد. کانت معتقد بود فرض بر وجود خدا یک ضرورت اخلاقی است. یعنی وجود خدا یا عدم وجود او با اینکه غیر قابل اثبات است به خاطر اخلاق باید فرض گردد. همچنین او باور داشت که باید مبانی ایمان مسیحی را نگه داشت. تفکر کانتی خطوط ممنوعی را برای عقل نشان می دهد که نباید انسان خطر ورود به آنها را بر خود هموار کرد و گرنه خطر فرو رفتن در اوهام در کمین است. کانت نشان می دهد عقل نمی تواند از حدودی فراتر رود بی آنکه به هذیان گویی و تناقض منجر شود چنانکه عقل در اثبات حقایق مابعدالطبیعی همیشه تناقض هایی را ایجاد می کند.

کانت به این نتیجه رسید که علم انسانی به جهان پدیداری (اشیا آنگونه که پدیدار می شوند یا جهان در نظر ما) می پردازد و دین به آنچه فی نفسه در جهان غیر قابل شناخت است می پردازد (اشیا آنگونه که واقعا هستند یا جهان فی نفسه) پس علم و دین حاجتی به تعارض با هم ندارند. اما اگر آنچه می توانیم تجربه کنیم جهان پدیداری است پس چگونه می توانیم به وجود عالم فی نفسه اطمینان داشت؟

پرسش های مهمی که کانت مطرح می کند شامل موارد زیر است:

1.درباره جهان چه می توانم بدانم؟

2.چه باید بکنم؟

3.حق دارم به چه چیز امیدوار باشم؟

بر روی سنگ قبر کانت حک شده است : دو چیز ذهن مرا به بهت و حیرت می اندازد و هر چه ژرفتر می اندیشم بر شگفتی ام می افزاید : یکی آسمان پرستاره ای که بالای سر ماست و دیگری موازین اخلاقی که در دل ماست.

زندگینامه ایمانوئل کانت

ایمانوئل کانت در 1724 در شهر کوینسبرگ در پرس شرقی، از پدری استاد سراجی به دنیا آمد. تا سن هشتاد سالگی که درگذشت همه عمر خود را عملا در این شهر گذراند. خانواده اش بسیار دیندار بود و اعتقاد مذهبی خود او، پیش زمینه ای مهم برای فلسفه ی او شد. کانت هم مانند بارکلی عقیده داشت، مبانی ایمان مسیحی را باید نگه داشت. در میان فیلسوفانی که تاکنون بحث کردیم کانت نخستین کسی است که در دانشگاه فلسفه تدریس می کرد. استاد فلسفه بود. دو گونه فیلسوف داریم. یکی کسی که برای پرسشهای فلسفی خود شخصا دنبال پاسخ می رود. دیگری کارشناس تاریخ فلسفه است اما فلسفه ای ضرورتا از خود ندارد. کانت هر دو بود. چنانچه فقط استادی برجسته و متخصص اندیشه های فلاسفه دیگری می بود، هرگز چنین جایگاهی در تاریخ فلسفه پیدا نمی کرد و مهم است به خاطر بسپاریم که کانت دارای آموزش قرص و استوار در سنت فلسفی گذشته بود. هم با عقل گرایی دکارت و اسپینوزا آشنا بود و هم با تجربه گرایی لاک، هیوم، بارکلی.

عقل گرایان می گفتند پایه معرفت انسان همه در ذهن است و تجربه گرایان می گفتند شناخت جهان همه زاییده ی حواس ماست. به نظر کانت هر دو دیدگاه تا اندازه ای درست و تا اندازه ای نادرست بود. مسئله ای که ذهن تمامی آنها را به خود مشغول داشته بود این بود که درباره ی جهان چه می توان دانست. این طرح کار فلسفی از زمان دکارت به این طرف هوس و حواس همه ی فیلسوفان را ربوده بود. اینان دو امکان عمده پیشنهاد کرده بودند: جهان یا دقیقا همان است که ما با حواس خود درک می کنیم، یا آن است که به عقل ما می رسد. کانت گفت: در ادراک ما از جهان هم<حس> دخالت دارد و هم <عقل> اما به نظر او عقلیان در میزان کاربرد عقل و تجربیان در تاکید تجربه ی حسی، غلو ورزیده اند. آنچه ما می بینیم در درجه ی اول ادراک حسی پدیده هایی است در زمان و مکان. کانت<زمان > را دو صورت شهود ما خواند و تاکید ورزید که این دو صورت در ذهن ما بر هر تجربه ای پیشی می جویند.به عبارت دیگر پیش از این که چیزی را تجربه کنیم، می دانیم که آن را به صورت پدیده ای در زمان و مکان ادراک حسی خواهیم کرد. زیرا عینک عقل را نمی توانیم از چشم خود برداریم.

به مفهومی آنچه ما می بینیم چه بسا بستگی به این دارد که در هندوستان بزرگ شده ایم یا در گروئنلند، ولی به هر حال هر چه باشیم، جهان را به صورت یک رشته فرایند در زمان و مکان تجربه می کنیم و این چیزی است که از پیش می توان گفت. کانت اعتقاد داشت زمان و مکان وابسته به حالت انسان است. زمان و مکان بیش و پیش از هر چیز حالات ادراک حسی ماست و نه صفات جهان فیزیکی. کانت می گفت: تنها ذهن نیست که خود را با چیزها تطبیق می دهد. چیزها نیز با ذهن انطباق پیدا می کنند. کانت این را انقلاب کوپرنیکی در مسئله ی معرفت انسان خواند. منظورش این بود، همانطور که کوپرنیک با دعوی خود که زمین به گرد خورشید می چرخد و نه برعکس، انقلابی به وجود آورد، پندار کانت نیز به همان اندازه تازه بود و با طرز فکرهای قبلی تفاوت داشت.

فهرست مطالب مقاله

پیشگفتار

زندگینامه

کانت چه می گوید؟

قانون آزادی، حکومت جمهوری و صلح جاودان

منابع